Hoe meer ik erin duik hoe meer ik weer in de ban raak van het verhaal van de kunstenaar en zijn werk.

De laatste jaren ben ik vooral bezig geweest met de kunst van nu. Picasso komt in dit verhaal nauwelijks aan bod. Daarbij is onze kijk op de kunstenaar in korte tijd radicaal veranderd. Veel meer dan de grote vernieuwer zien we in hem de laatste grote meester van de oude kunst. De laatste kunstenaar die zich in zijn vormentaal en thematiek laat kennen als de erfdrager van de klassieke traditie. Dat terwijl hij in mijn jonge jaren nog helemaal de voorman van een radicale avant-garde was die mij – en een hele generatie kunstliefhebbers mét mij – voor grote uitdagingen plaatste.

En eigenlijk doet hij dat nog steeds. Niet meer omdat ik zijn taal niet kan begrijpen of waarderen – het tegendeel is waar – maar wel vanwege de dilemma’s waar hij je als kijker voor plaatst.

Kahnweiler, Picasso’s galerist, zei het ooit heel treffend toen hij Picasso typeerde als een kunstenaar die god én de duivel tegelijk is. Waaraan toegevoegd moet worden dat zijn mooiste werken hem vooral in de laatste gedaante laten zien. Je zou het ook zo kunnen zeggen: mét Picasso wordt het eeuwenoude verbond tussen het goede en het mooie definitief verbroken. Nergens is dit duidelijker dan in zijn portretten van vrouwen.

Op 13 maart begin ik met een nieuwe reeks van zes lezingen onder de titel 6x Picasso. Geen chronologisch verhaal maar een thematisch geordend geheel waarin de vrouwen van Picasso een hoofdrol vervullen: Fernande, Eva, Olga, Marie-Thérèse, Dora, Françoise en Jacqueline. Elke nieuwe liefde valt samen met een nieuwe stijl. Elke fase is de spiegel van een wereld die een even opwindende als dramatische geschiedenis doormaakt.

Kijk voor meer informatie en inschrijving op www.kovandun.nl onder 6x Picasso

Vanaf 13 maart t/m 17 april, 11.15-13.15 uur Eindhoven, 14.45-16.45 uur Maastricht.