Amie Dicke, The Battle of Magenta, 2012, detail

De uitvoering moet de zwakte van het idee afdekken. Je ziet het vaker: het gaat eigenlijk nergens over, maar wat je krijgt voorgeschoteld is zó verleidelijk dat je je toch gewonnen geeft. Althans voor even. Want vroeg of laat raak je toch verloren in de leegte van de schijn.
Zo ook met Amie Dicke’s spektakelstuk in het GEM. Een enorme bak gevuld met vellen papier met allerlei afbeeldingen. In vloeistof gedrenkt, verwassen en vervolgens weer gedroogd. De titel The Battle of Magenta verwijst naar wat er is gebeurd: het eerste wat in de vloeistof oplost is magenta, de felroze kleur die vervolgens ook weer als residu is neergeslagen op de verfrommelde vellen papier. Met fraaie schilderachtige effecten als gevolg.
De zaaltekst is een heel verhaal. We leren dat het werk geïnspireerd is op de grote vijver voor Berlage’s Gemeentemuseum en is samengesteld uit beelden die deels uit het archief van de kunstenaar komen en deels het verhaal van het museum en zijn collectie documenteren.
Dit moet je er allemaal bij bedenken want te zien is het niet. Wat niet erg is, ware het niet dat  het nergens toe leidt. Acute vermoeidheid, dat wel.

Amie Dicke, The Battle of Magenta, 2012

Amie Dicke laat zelf zien hoe het ook kan. Naked/nude heet het werk, een met een Bicpen bewerkt tijdschrift. Oók een en al effect, maar dan wel zo dat het intrigeert. Opengesneden, gedeformeerde figuren en koppen, daar kunnen we iets mee. Dat is Picasso, Bacon, noem maar op, maar ook eeuwenoude beelden van passie en lijden. Kijk ook naar die tepelpiercing en dan naar de spijkers waarmee het werk aan de muur is genageld. Alles klopt en een verhaal is overbodig.

Amie Dicke, Naked/Nude, 2010

Amie Dicke. Nabeeld, GEM Den Haag, tot 6 januari