Gisteren gingen de deuren open voor het publiek, vanaf donderdag was de pers al welkom. Afgaande op de eerste berichten heeft ook de 55e aflevering van de Biënnale weer heel wat te bieden. Niet alleen in termen van kwaliteit, maar vooral ook als het gaat om de diversiteit aan posities en achtergronden. Waar vind je iets vergelijkbaars? Naar mijn weten nergens anders. Ja, om de vijf jaar in Kassel, maar dat is toch weer een heel ander verhaal, veel meer vanuit het perspectief van één curator. Die is er in Venetië natuurlijk ook, maar wat het concept hier zo aantrekkelijk maakt is dat er naast de hoofdtentoonstelling ook nog al die landen zijn, elk met zijn eigen politieke en culturele agenda.
Enig idee van welke kunst er in Irak gemaakt wordt? Of wat het Vaticaan met hedendaagse kunst heeft? In Venetië is het te zien. Hier komt álles bij elkaar, het hele culturele mozaïek van deze wereld.
Natuurlijk, allemaal gepimpd, maar dat maakt het eigenlijk alleen maar interessanter. Een beetje kijker prikt door die pretenties heen, een beetje kunstenaar weet dit en gooit er nog een schep bovenop. Met als resultaat een kunst die zich niet onder één hoedje laat vangen, die evenveel echt als namaak is en juist daar zijn relevantie aan ontleent.
Neem het werk van Jeremy Deller in het Britse paviljoen. Grote doeken waarop actuele onderwerpen in een quasi historisch-mythisch perspectief worden geplaatst. William Morris, de grote 19e eeuwse voorman van de Arts and Crafts movement, die als een woeste god in de lagune van Venetië verschijnt om zich meester te maken van het jacht van Roman Abramovich. 100% spektakelkunst van nu, maar dan wel van het beste soort. Oppervlakkig, direct invoelbaar en in open verbinding met alle mogelijke andere beeldwerelden. Iedereen kan aanhaken, waar je ook vandaan komt of wat je bagage verder ook is.
Curator van dienst is Massimilliano Gioni, één van de belangrijkste beschouwers van nu, met name als het gaat om kunst die reflecteert op onze beeld- en informatiecultuur. Il Palazzo Enciclopedico is de titel. Met andere woorden het museum als een paleis waar alle kennis samenkomt. Zoiets als wikipedia maar dan wel weer in een tastbare gedaante. Kunst dus.
Volgende week ga ik zelf kijken. Wordt vervolgd.

55e Biënnale van Venetië, tot 24 november