Robert Arneson, George and Mona in the Baths of Coloma, 1976

Maastricht is onder de banners bedolven, Metropolis M kwam met het themanummer The Ceramic Turn, L1 wijdt vandaag een hele aflevering van AvondGasten aan de tentoonstelling en het Bonnefanten heeft het in al zijn communicatie al bij voorbaat over een blockbuster. Het museum is een succes van harte gegund, maar of het zo’n vaart zal lopen? Veel hangt af van de publiciteit. Reikt het persoffensief ook tot over de provinciegrens? Zullen de landelijke kranten zich verwaardigen om helemaal naar het zuiden af te zakken? We zullen het gauw genoeg weten. Gisteren was de opening en het zal vóór eind volgende week moeten gebeuren. Daarna is de aandacht weer verdampt en zal de buzz het moeten doen. En die zou wel eens heel wat mensen op de been kunnen brengen.
Voor een tentoonstelling over ceramiek? Inderdaad, pottenbakkerskunst! Een complete verdieping is ermee gevuld. Tegen de driehonderd werken uit alle mogelijk landen, verspreid over de twee vleugels van het museum.Thematische en chronologische groepen zijn afgewisseld met een aantal solopresentaties. Een aparte ruimte voor Thomas Schütte bijvoorbeeld, dan weer een grote zaal met werk van hedendaagse Chinese kunstenaars als Ai Weiwei en Ni Haifeng. In de centrale hal een carroussel met objecten van twintigste-eeuwse grootheden als Léger, Derain en Picasso. De laatste mag dan behalve zijn naam weinig toevoegen – routineus maakwerk – de ander twee zijn verrassend sterk vertegenwoordigd. Iets wat voor meer grote namen geldt. Ik wist vaak niet eens dat ze zich met het medium hadden bezig gehouden, laat staan dat ze er zich zó door hebben laten inspireren. Rosemarie Trockel, Lucio Fontana, Antoni Tàpies, ze laten allemaal prachtig werk zien.

Guido Geelen, Guido, Anatomische les, 2006

Maar nog helemaal los van dit soort ontdekkingen, het is de presentatie als geheel die het doet. Het gevoel van bevrijding, het aanstekelijke genoegen dat uit de werken spreekt. Niets hoeft, alles kan. Juist ook omdat ceramiek niet serieus genomen werd, zelfs een beetje fout was, heeft het medium kunstenaars aangetrokken die graag de grenzen opzoeken. Ceramiek nodigt uit tot overdadigheid, tart de goede smaak en is niet vies van spektakel. Allemaal kwaliteiten die het helemaal tot kunst van nu maken. Kunst zonder ego en van een bevrijdende pretentieloosheid. Kunst die in al haar uitbundigheid makkelijk in staat is om de meest uitlopende werelden bij elkaar te brengen. En een groot publiek te laten zien wat het kan betekenen om de geschiedenis langs geheel nieuwe lijnen te schrijven.

Ceramix, Bonnefantenmuseum Maastricht, tot 31 januari