Hij belde toen ik in de auto zat, niet echt een moment om het uitgebreid over kunst te hebben. Het moest dus kort en snel en pas na thuiskomst kon ik aantekeningen van het gesprek maken.

De directe aanleiding was de aankoop door kunstfonds Art21 van Disposition, een groot werk waar ik onlangs al over schreef (zie Op bezoek bij David Jablonowski). Daarnaast ging het over Grabskulptur, een ander groot werk van de kunstenaar, in de collectie van de Rabobank.

David Jablonowski, Grabskulptur, 2008

In winters weer op een drukke snelweg in de auto en dan een stem die je via alle mogelijke beelden en gedachten meevoert naar mythische werelden. Die uitlegt hoe oude tekstverzamelingen, Etruskische grafsculpturen of andere monumenten als drager van verhalen verbonden zijn met de beeld- en communicatiecultuur van nu.

Een hoop van wat ik gehoord had was ik bij thuiskomst al weer kwijt. Maar wat me wel scherp voor de geest stond was het indringende beeld van een werkproces waarin kennis en intuïtie,  reflectie en actie een even belangrijke rol spelen. Denken met je handen, zoiets.

David Jablonowski, Disposition, 2009

Nog iets dat bleef hangen is het besef dat ieder kunstwerk een verhaal vertelt en als zodanig ook een tekst is, als een huid met tekens, alleen niet letterlijk geschreven. Een verhelderend detail in dit verband: het grijze vel op Disposition verwijst naar de verklarende zaaltekst die bij exposities vaak aan een kunstwerk wordt toegevoegd. Jablonowski vervangt deze door een ‘beeld-tekst’ in de gedaante van een vel met een grijstoonverloop. Het heeft de kracht en de functie van een tekst, alleen ontdaan van zijn specifieke inhoud. Is dat niet ook precies wat we vaak gewaarworden bij een oude tekst of een monument?