Caravaggio, De liggende Johannes de Doper, 1610

Als kunst prominent in het nieuws is gaat het meestal niet over kunst.

Zo ook gisteren weer in De Wereld Draait Door. Onderwerp van gesprek was ‘het laatste schilderij van Caravaggio’. Drie deskundigen bogen zich over de vraag hoe aannemelijk het is dat het door het Rembrandthuis getoonde schilderij van Johannes de Doper inderdaad het laatste werk van de grote meester is.

Een non-item dus. Wie zou, buiten de kleine gemeenschap van Caravaggiokenners, voor die vraag belangstelling kunnen hebben? Helemaal niemand toch. Wat het Rembrandthuis er niet van weerhoudt om flink op de trom te slaan met als resultaat prime time exposure op de publieke zender.

Op zich was het interessant om te zien hoe in het hele gesprek die ene vraag die er wel toe doet angstvallig werd vermeden: is het doek wel al die aandacht waard?

Afgaande op wat ik op TV zag is enige twijfel gerechtvaardigd. De naam Caravaggio garandeert niet zo veel. We weten dat het atelier van de meester veel routineus maakwerk heeft voortgebracht. De ene Caravaggio is bepaald niet de ander en van de écht goede zijn er niet zo veel.

Of De liggende Johannes de Doper de reis naar Amsterdam waard is dan ook nog maar de vraag. Het zou me eerlijk gezegd verbazen. Zo ja dan had het hele mediatheater kunnen gaan over het unieke feit dat er Nederland een goede Caravaggio te zien is.

Ik zal binnenkort een keer gaan kijken. Wordt vervolgd.

De laatste Caravaggio, Rembrandthuis, tot 13 februari