De lente nadert en waar zou je deze beter kunnen proeven dan in Parijs. De stad van de liefde is ook altijd de stad van de kunst geweest. Dit voorjaar blaast ze deze reputatie nieuw leven in met twee tentoonstellingen die elk op zich al een reden vormen om snel weer eens een weekendje te boeken: de grote Manettentoonstelling in het Musée d’Orsay vanaf 5 april én vanaf deze week Aernout Mik in het in het Jeu de Paume.

Beide belangrijke en grote presentaties, de eerste van de kunstenaar met wie het anderhalve eeuw geleden allemaal begon en de tweede van een van de grootheden van nu. Overeenkomsten en verbindingen zijn er genoeg – het zou te ver te voeren ze hier uit de doeken te doen – maar alleen al dit: het besef dat de toeschouwer deelnemer is, met andere woorden dat er niet zoiets is als de waardevrije blik. Bij Manet gaat het daarbij in de eerste plaats over de moderne zeden, Mik is gefascineerd door macht en geweld.

Wat de grote Fransman betreft kan ik voorlopig volstaan met afbeeldingen van twee iconische werken: Olympia en Le Déjeuner sur l’herbe, beide uit 1863.

Van Aernout Mik laat ik enkele beelden zien van Raw Footage, een videowerk uit 2006. Misschien een wat atypisch werk maar wat mij betreft een van de absolute toppers uit het nu al imposante oeuvre. Een van de werken ook waarmee Mik twee jaar geleden in het MoMA furore maakte, nu dus ook in Parijs.

Wat we zien zijn scènes ontleend aan de enorme berg onbewerkt beeldmateriaal die tijdens de oorlog in het voormalige Joegoslavië is ontstaan. Op twee schermen naast elkaar toont de kunstenaar de oorlog, aan de hand van niet-geënsceneerde, documentaire beelden, als een door een onzichtbare hand gestuurde choreografie waarin een groep journalisten en een oprukkend tankbataljon elkaar aantrekken en afstoten. IJzingwekkend, mooi en bizar.

Wordt vervolgd.

Aernout Mik, Communitas, Jeu de Paume, Parijs, t/m 8 mei
Manet, inventeur du Moderne, Musée d’ Orsay, vanaf 5 april