‘Dingen met een ziel’, eigenlijk wel een mooie beschrijving voor een kunstwerk in het algemeen. Een ding dat op je gemoed werkt, tot de verbeelding spreekt, bezield is dus. Zonder ziel geen kunst. Wat niet wil zeggen dat deze altijd even sterk voelbaar is.
Heel nadrukkelijk wordt de bezieling als het kunstwerk tot leven is gebracht door het te laten bewegen of iets te laten voortbrengen.
Wie wil ervaren hoe dit werkt kan terecht bij Galerie Annet Gelink in Amsterdam. Hier opende afgelopen zaterdag een tentoonstelling met werken van Roger Hiorns, een van de meest geestrijke kunstenaars van het moment.
Enkele van zijn schuimsculpturen waren vorig jaar al te zien in de Hallen in Haarlem (zie ook Vliegtuigmotor, vuur, jongeman), nu staan en hangen er zo’n vijftien in één ruimte, als trossen bij elkaar of ook apart. Een ronduit adembenemende aanblik.

Wat het werk van Hiorns vooral zo bijzonder maakt is dat je je er meteen toe aangetrokken voelt, terwijl het toch ook heel vreemd blijft. Het leeft, maar evengoed is het een abstracte constructie. Volkomen stil en in zichzelf gekeerd.
Als stapelingen van cilinders en kegels heeft het veel weg van de sculpturen van Constantin Brancusi. Maar waar deze laatste ons wegvoert naar een andere wereld, brengt Roger Hiorns het onkenbare zo dichtbij mogelijk.
Een intrigerende gewaarwording die je het gevoel geeft een geheel nieuw domein te betreden. Niet alleen in de zin van een esthetische ervaring, maar dieper ook. Alsof je voor het eerst een blik werpt in een wereld ergens tussen kunst en leven in. Althans zo verging het mij.

Roger Hiorns, Annet Gelink Gallery Amsterdam, tot 5 oktober