Berend Strik vestigde in de jaren negentig zijn naam met dicht bestikte pornoplaatjes. Blue is een voorbeeld uit die reeks. Wat het werk zo sterk maakt is de samenspraak van techniek en onderwerp: beide even verrassend als over the top en daarbij elkaar op een perfecte manier aanvullend. De dodelijke tuttigheid van het borduursel vindt een treffend antwoord in de rauwe seks van de foto. En omgekeerd natuurlijk. Indrukwekkend naaiwerk, in alle opzichten!

De met draad en garen bewerkte foto is vanaf die tijd het handelsmerk van Berend Strik geworden. Wat ooit begon als een rake beeldvondst is in de loop der jaren uitgegroeid tot een verfijnd palet van beeldmiddelen waarmee de kunstenaar een indrukwekkend oeuvre heeft opgebouwd. Een proeve hiervan is nu te zien op de overzichtstentoonstelling in Museum Het Valkhof in Nijmegen.

Overal hangen bordjes s.v.p. de kunstwerken niet aanraken. Inderdaad, precies wat je geneigd bent te doen. Eraan voelen, toegeven aan het verlangen dat de kunstenaar per slot van rekening niet voor niets oproept. Fascinerend hoe hij de ongrijpbaarheid en de afstandelijkheid van de foto opheft door er een huid aan toe te voegen. Een laag die niet alleen het oog maar ook de tastzin prikkelt en die de foto een heel nieuw leven geeft.

Hoe hiermee de verbeelding van de toeschouwer wordt geactiveerd merk je het sterkst bij beelden met een sterke persoonlijke lading.

Bijvoorbeeld in de prachtige reeks werken op basis van foto’s uit het familiealbum. Zoals die van de kleine Strik samen met zijn moeder tegen de achtergrond van een rijtjeshuis met een scooter ervoor. Tot leven gebracht met kleurige lapjes en stiksels. Toevoegingen, die van een totaal andere orde zijn, maar die wel met groot gemak alle afstand in tijd en ruimte opheffen.

Berend Strik, May I Show You My Pictures?, Museum Het Valkhof, Nijmegen t/m 9 januari