Moe en bepakt in Venetië aankomen en dan meteen dit! Even slikken, wat een gedoe en wat een mensen. Horden kunstliefhebbers uit alle hoeken van de wereld, die, net als ik, al een dag eerder zijn gearriveerd en nu alvast naar Damien Hirst in het Palazzo Grassi komen kijken.

Een bizarre show waar je heel wat van kan zeggen. Dat het lawaaikunst is – dat zeker. Dat Hirst een charlatan is die precies weet waar de jongens en de meisjes van het grote geld op kicken – het zal wel. Dat het allemaal heel veel is en je je afvraagt wat de kunstenaar nu eigenlijk wil, maar óók dat je ergens bent waar je nog nooit was en je alleen al daardoor gefascineerd bent.

En dan Demon with a Bowl! Pas gaandeweg realiseer je je hoe goed dit werk is. Gemaakt om per verdieping te bekijken, niet te overzien, letterlijk en figuurlijk, maar wel aanwezig en hoe!

Vanaf volgende week zondag uitgebreid verslag in lezing over de Biënnale.