Just do it heet de bijdrage van Erik van Lieshout. Op de tafel liggen twee paar opengesneden sportschoenen. Just do it. Cut your Nikes and change them into Nike Air, was de opdracht.
Iets verder op ligt een flinke berg snoepgoed in een hoek. De verpakking van kleurige plastic folie zorgt voor een verrassend rijk effect. Het zijn gewoon snoepjes op beton, maar de glanzend gouden driehoekige berg heeft bijna iets sacraals. Zou het werk in een andere stad in een andere ruimte  geëxposeerd zijn dan was er iets heel anders uitgekomen. De opdracht is hier immers: Get 180 lbs of a local wrapped candy and drop it in a corner. Felix Gonzalez-Torres laat het verder helemaal over aan de curator van dienst.

do it is de titel van de tentoonstelling. Zelden was kijken naar kunst zo aangenaam en relaxed. Dat zal zeker ook met de ruimte te maken hebben. Het MU is ondergebracht in de Witte Dame, het voormalige fabriekscomplex in het hart van Eindhoven. Fantastische plek en geweldige architectuur. ‘Licht, lucht en ruimte’ was het adagium dat in de jaren twintig en dertig aan het nieuwe bouwen ten grondslag lag en dat werkt nog steeds. Telkens als ik er ben denk ik ook: eeuwig zonde dat men toentertijd niet de moed en de visie heeft gehad om het Van Abbe hier naartoe te verhuizen. Dat zit nu voor eeuwig gevangen in dat akelige mausoleum van Cahen terwijl het zich hier dagelijks had kunnen laven aan het leven van de stad.

Maar goed, dit terzijde dus. Het MU is een heel verfrissend kunstpodium met een inspirerend programma, gericht op een jong publiek. do it past hier perfect in. Een hele reeks grote namen is vertegenwoordigd – Yoko Ono, Soll Lewitt, Louise Bourgeois om er maar een paar te noemen -, het geheel is bedacht door niemand minder dan Hans Ulrich Obrist, maar wat je ziet heeft de spontaniteit en frisheid van de eindejaarspresentaties zoals je die wel bij de de buurman ziet, de Dutch Design Academy.
Divide the exhibition space floor into squares of any size. Put one red thing into each square, luidt de aanwijzing van Alison Knowles. Simpeler kan haast niet. Nog lang niet alle vierkanten zijn ingevuld, maar ook nu al is het resultaat heel sterk. Zeer bevredigend voor oog én geest, even helder als verrassend.

Dit laatste geldt ook voor het concept als geheel. Ooit al in 1993 bedacht en sinds die tijd op tournee door de wereld. Op de site van het MU wordt uitgelegd hoe het precies werkt:
‘Wat zou er gebeuren als we een tentoonstelling beginnen die nooit eindigt?’ Curator Hans Ulrich Obrist en kunstenaars Christian Boltanski en Bertrand Lavier bespraken dit idee in 1993 in een Parijs café. Twintig jaar later is het flexibele en doorlopende project do it op vele verschillende manieren over de hele wereld verspreid geraakt. do it is een doorlopende tentoonstelling die bestaat uit instructies voor kunstwerken.
Het is belangrijk om daarbij te bedenken dat do it niet zozeer draait om het maken van kopieën of reproducties van kunstwerken, maar om de menselijke interpretatie. Voor do it worden geen kunstwerken verscheept. In plaats daarvan dienen alledaagse handelingen en materialen als uitgangspunt voor het herscheppen van de werken, wat op iedere ‘locatie’ aan de hand van de geschreven instructies gebeurt. Iedere verwezenlijking van do it is een tijd- en plaatsgebonden handeling. Geen twee interpretaties van dezelfde instructie zijn ooit hetzelfde.

do it, MU Eindhoven, tot 28 juli.