Zojuist binnengekomen: de catalogus van de Dürer-tentoonstelling in Frankfurt. Een fraai uitgegeven boek van een groots opgezet overzicht dat het oeuvre van de belangrijkste noordelijke renaissance-kunstenaar in beeld brengt. Nog tot 2 februari in het Städel Museum.
Een heel mooie aanvulling ook op Le printemps de la Renaissance in Parijs (zie hieronder). Hetzelfde tijdperk, van een vergelijkbaar hoog niveau, maar wel een heel andere wereld. Beide tentoonstellingen lopen nog tot ná de kerstvakantie. Ik zou zeggen: eerst naar Parijs en dan naar Frankfurt.
Alles draait om een nieuw gevoel voor stijl, óók bij Dürer. Trouw aan de noordelijke traditie, maar tegelijkertijd sterk beïnvloed door de kunst van de Italiaanse renaissance, ontwikkelt hij een unieke samenspraak van idealisme en realisme, van klassiek vormgevoel en noordelijk expressionisme.

Een van de tentoongestelde werken ter illustratie: Job op de mestvaalt uit 1503-05, nog net geen meter hoog. Alleen al het onderwerp! Dat zie je een Italiaan nog niet zo gauw doen. Maar kijk vooral naar de uitvoering, naar de verbluffende detaillering en de ongeëvenaarde intensiteit. In de kop van de trommelaar getuigt iedere lijn van de noodzakelijkheid van zijn bestaan. Alsof het niet anders kon dan zó.
De Italianen mogen dan de formele grondslagen van de westerse kunst hebben geleverd, het zijn de schilders uit Noord-Europa geweest die er een nieuwe psychische dimensie aan toevoegden.

Dürer, Städel Museum Frankfurt, tot 2 februari