Jonge bezoekers op de tentoonstelling Extended Drawing

Een paar dingen moeten me van het hart. Aanleiding is het artikel in de Volkskrant over de benoeming van een nieuwe directeur voor het Bonnefantenmuseum. In januari 2012 neemt Alexander van Grevenstein afscheid, vandaar.

Allereerst: 25 jaar is veel te lang, zeker in onze tijd. 1985? Wie weet nog wanneer dat was?

Niet de fout van Van Grevenstein, maar daarom niet minder waar. De tegenwerpingen zijn bekend: een dam tegen de waan van de dag en een voorwaarde voor de noodzakelijke continuïteit. En is het museum niet bij uitstek een plek waar de hektiek van een op hol geslagen wereld aan voorbij zou moeten gaan?

Onzin! Kijk naar de gevolgen: musea die als de verheven tempels van een oude Bildungscultuur krampachtig proberen het gezag van vroeger te handhaven. Een publiek dat voor 85% bestaat uit mensen die vóór 1960 geboren zijn en een tentoonstellingspraktijk die gebaseerd is op principes van nóg eerder.

Niets tegen mensen van boven de vijftig, en ook niet tegen een degelijke presentatie van het werk van kunstenaars als Sol Lewitt of Richard Serra (zie Extended Drawing of ook nul = 0). Waar het wel om gaat is dat musea deel uitmaken van de publieke ruimte en een unieke en onontbeerlijke mogelijkheid bieden tot reflectie op de eigen tijd. Moeten we de zaken dan niet omkeren en ons eerst afvragen wie wat te melden heeft over de wereld van nu? En welke ruimten en concepten hierbij zouden passen?

Alle goede initiatieven en experimenten en de vele prachtige tentoonstellingen in de afgelopen 25 jaar ten spijt, het Bonnefanten heeft als geen ander laten zien hoe het museum als instituut klem is komen zitten.

Enkele suggesties. Vraag een ontwerper of architect om van Rossi’s mausoleum een levend gebouw te maken. Benoem een artistiek directeur/curator voor maximaal zeven jaar. En bovenal: laat het hele onderscheid tussen historisch, modern en/of hedendaags radicaal los. We leven in een posthistorische tijd. Die vraagt om nieuwe, creatieve oplossingen. Is het niet juist aan de kunstwereld om hierin voor te gaan?