– Bijna iedereen heeft hier twee banen. Je leeft continu op het randje en toch, niemand wil weg. New York is gewoon dé stad. Er is zo’n ongelooflijke energie.
– Hoe doe je dat zelf dan?
– Alles met de fiets, zelf koken, regelmatig sporten, dat soort dingen. Een beetje voor jezelf zorgen dus en de goede focus houden, dat vooral ook.
Wat later vertelt ze dat ze in het komende voorjaar voor een tijdje naar Los Angeles verhuist en daarna waarschijnlijk weer terug naar Europa. Naar Nederland óf naar Berlijn, de stad waar het voor haar allemaal begon en waar ze nog altijd een appartement heeft.
Aanleiding voor het gesprek is de tekst die ga schrijven over Facade, een nieuw werk dat afgelopen voorjaar nog in het Stedelijk te zien was op haar kleine maar indrukwekkende solopresentatie. Onderwerp is de wereld van het Financial District. De plek waar de hartslag, de energie, maar ook de waanzin van deze tijd als nergens anders voelbaar is.
– Waar zullen we beginnen?
– Zeg jij maar, je hebt het werk toch in het Stedelijk gezien?
– Klopt, maar ik heb nog geen tijd gehad om er écht naar te kijken. Ik was wel meteen in de ban. Zo gaat dat toch met goede kunst? Je ziet het en je weet het meteen. Het waarom komt daarna wel. Nu dus! Die combinatie van die sealfolie met het beeld van die pakken bijvoorbeeld. Of, misschien eerst meer algemeen, hoe je van fotografie een sculptuur maakt. De materialen die je daarvoor gebruikt. Non-materialen eigenlijk, maar die wel perfect aansluiten bij het ongrijpbare van de foto.
– Wat het natuurlijk allemaal ook heel kwetsbaar maakt. De blokken suggereren iets van stabiliteit, wat de gebouwen in het Financial District voor mij ook hebben. Ze zeggen ‘alles is oké’ maar feitelijk is het niets anders dan een façade.
Gaande het gesprek openen zich steeds meer lagen.
Doordat de blokken in een kring staan kun je het werk alleen in beweging zien, eromheen lopend dus. De blik die van het ene naar het andere beeld springt breekt alles open. Onder een bepaalde hoek verschijnt op het iriserende paneel in het midden, tussen de mannen in pakken, het silhouet van een primitieve figuur. De schaduw van een andere wereld, alien en archetype tegelijk, evenveel toekomst als verleden.

Anouk Kruithof, Façade, 2013