Art Update


Geschiedenis in beeld

 

2012,  29 mei, Barack Obama en Bob Dylan

De oude bard zat blijkbaar niet helemaal lekker in z’n vel en had voor de gelegenheid maar zijn zonnebril opgezet. Wat hem bepaald geen goed doet. Alle aandacht gaat nu naar de groeven en plooien van zijn ingevallen gezicht en het dunne nekje dat in de boord van het hemd verdwijnt. En dan ook nog dat idiote vlinderdasje.
De foto is van 29 mei j.l. De 71-jarige Bob Dylan is naar het Witte Huis gekomen waar Barack Obama hem de Medal of Freedom omhangt. There is not a bigger giant in the history of American music, sprak de president. In een carrière van zo’n vijftig jaar is de singer-songwriter uitgegroeid tot een van de grote iconen van de moderne Amerikaanse cultuur.

1963, 28 augustus, Martin Luther King op The Great March

Obama zelf heeft die status al bij voorbaat. Als eerste zwarte president werd hij op de dag van zijn verkiezing de hoofdpersoon van een mythe waarvan het eerste hoofdstuk vijftig jaar geleden werd geschreven, op 26 augustus 1963 om precies te zijn. Op die dag gaf Martin Luther King als leider van de zwarte burgerrechtenbeweging, op de trappen van het Lincoln Memorial in Washington – opgericht ter ere van de president die de slavernij afschafte – zijn beroemde speech. I have a dream.
Voor Barack Obama, die zelf ook jaren als burgerrechtenadvocaat werkte, is King het grote voorbeeld. Of hij ook een fan van Dylan is weet ik niet. Een bewonderaar in elk geval.

1963, 28 augustus, Joan Baez en Bob Dylan op The Great March

The Great March on Washington had meer dan driehonderdduizend mensen naar de hoofdstad gebracht. Tussen de speeches door waren er allerlei optredens. Onder andere van de 22-jarige Bob Dylan, samen met Joan Baez. De jonge protestzanger was de grote ontdekking van de intellectuele voorhoede die in opstand kwam tegen het conservatieve, burgerlijke establishment.
Ik kom erop in voorbereiding op Changing Times, de nieuwe cursus die in het najaar van start gaat. Over de kunst, de cultuur en de geschiedenis van de afgelopen vijftig jaar. Geen theoretische verhandeling maar een levendig exposé van foto’s, muziekfragmenten, kunstwerken, nieuwsitems. De foto van Bob en Barack is daar een mooi voorbeeld van. Hoe popmuziek en politiek samenkomen en hoe geschiedenis in beelden wordt geschreven.