Drie drieluiken achter elkaar, opgebouwd als opeenvolgende scènes van een groots opgezet beeldspektakel met als centraal thema het kruisoffer. Dramatisch, verheven, mystiek en soms ook ronduit bizar, Mattias Grünewald trekt alle registers open en schept een ongelooflijk rijke, intens doorleefde beeldwereld.

Alleen al de scène waarin Antonius bezocht wordt door de duivel: perfecte typecasting, rake enscenering en geweldige special effects. Het altaar van Isenheim in Colmar maakt duidelijk dat de filmkunst al eeuwenoud is; alleen de apparatuur ontbrak nog.

En dan het licht, met als hoogtepunt de scène van de Verrijzenis. Een mystiek visioen waarin Christus de beeldruimte in een kleurengloed zet die het hele spectrum bestrijkt. Een bijna psychedelische voorstelling met in het centrum de figuur wiens fysieke gedaante subtiel oplost in het licht dat hij zelf geworden is.