Geschiedenis mag dan bestaan uit stenen en feiten, ze wordt geschreven door mensen. Nergens kom je dit sterker tegen dan in Berlijn, de stad waar alles geschiedenis is.

Aan de Invalidenstraße staat een van de gebouwen die de oorlog overleefd hebben: een stenen burcht in een ongenaakbare classicistische stijl, het onderkomen van het  Innenministerium für Wirtschaft und Fortschritt. Een van de hier werkzame rijksdienaren heeft bedacht dat het goed zou zijn om een groot billboard met een recent citaat uit The Economist voor het gebouw te plaatsen: It’s time to pay attention to Germany’s new Wirtschaftswunder.

Aan Wirtschaftswunder kleefde lang tijd de kwade geur van collectieve ontkenning. Het woord verwees immers naar de snelle economische opbloei van Duitsland direct na de oorlog. In dezelfde jaren dat in landen als Rusland en Engeland de bevolking nog zwaar gebukt ging onder de gevolgen van de oorlogsinspanningen, ging het ‘t overwonnen Herrenvolk alweer voor de wind.

Vijftig jaar later is het perspectief radicaal anders. Afgaande op het citaat is Wirtschaftswunder definitief van zijn odium verlost. Het woord klinkt nu eerder als muziek. Duitsland is een van de motoren van de wereldeconomie, een kar waar we maar al te graag aan aanhaken.

De Oranienburger Straße biedt een heel ander tafereel. In alle opzichten diametraal. Hier presenteert de alternatieve Oost-Berlijnse scene zich in een enorm kraakpand als de enige echte hoedster van Die Wende. De Muur mag dan al 22 jaar geleden zijn gevallen, het moderne, kapitalistische Duitsland heeft weer heel wat nieuwe opgetrokken.

Om dit idee te verbeelden staan de muren van het pand vol met dezelfde leuzen en beelden als die tot 1989 De Muur sierden. Bij tijd en wijle wordt er zelfs nog symbolisch op ingehakt. Dat alles ten dienste van de horden jonge toeristen die hier graag komen voor een souvenir of een kekke tattoo.