‘Everyone loves Hito’ schreef Hans den Hartog Jager in zijn recensie over de Hito Steyerl-tentoonstelling in het Van Abbemusuem. Wie zal hem tegenspreken? Als er dit voorjaar een tentoonstelling is die je niet mag missen dan is het deze wel. Al was het maar om kennis te maken met het sprankelende intellect van de kunstenaar. Of anders puur om het kijkgenoegen. Zo’n sterke en originele kunst krijg je zelden te zien. Vanzelf word je binnen gezogen in een radicaal nieuwe denk- en beeldwereld. Hito Steyerl leert je met heel andere ogen kijken. Wie onze tijd beter wil begrijpen kan niet om haar heen.

Het grote thema is de alsmaar aanzwellende digitale beeldenstroom. En wat die met ons en onze wereld doet. We hebben het natuurlijk al vaker gehoord: alles is vloeibaar geworden, fictie en werkelijkheid zijn één. Zózeer zelfs volgens Steyerl dat ook ons fysieke bestaan deel is geworden van de virtuele wereld. De grote kracht van haar werk is dat ze deze inzichten zó consequent volgt dat je al kijkend en luisterend inderdaad een nieuw bestaan ervaart. Alles is hier in een constante flux, traditionele verbanden zijn opgelost, de rationaliteit van tijd en ruimte is opgeheven, en toch, het is allemaal heel logisch en ‘echt’. Klinkt interessant, maar als je de films niet gezien hebt weet je nog niks. Die zijn tien keer zo sterk als alle woorden die je eraan kan toevoegen.
Een fraai voorproefje is Liquidity Inc, een van de nieuwste werken, te zien op de website van het museum (wel even op full screen zetten!). Mijn favoriet is de film waarmee de tentoonstelling opent: HOW NOT TO BE SEEN A Fucking Didactic Educational.Mov File, uit 2013 een hilarische maar ook adembenemende stream van beelden, teksten en sounds die een zeer verhelderende analyse van het nieuwe zien biedt.

Ik aarzel om het te noemen en laat het dus vooral geen belemmering zijn, maar toch: jammer wel van de video waarin Hito optreedt als de theoreticus en professor die ze óók is. Op een net wat te zelfingenomen toon onderricht ze hierin het publiek over de ins and outs van haar associatieve methode. Alles wat in beelden zeer overtuigend voor zichzelf spreekt wordt in woorden opeens wat geposeerd en gekunsteld, platgeslagen vooral ook door een politieke agenda die lijdt aan de stereotypen van het het wij-zij-denken. Met name dat laatste is wat mij betreft een lastig punt. Het zij zo.

Hito Steyerl, Van Abbemuseum Eindhoven, tot 22 juni