Afgaande op de toevoeging van afgelopen vrijdag ga ik ervan uit dat gaandeweg de teksten explicieter worden en dat ze stap voor stap hun ware betekenis en afkomst zullen prijsgeven (zie ook I wish you’d come back tomorrow I) . Immers, nu this is what we’re left with voor I wish you’d come back tomorrow is geplaatst, is het aantal mogelijke verwijzingen sterk afgenomen.  Zo kun je er moeilijk meer het beeld van een gesprek tussen twee geliefden aan koppelen. Maar wat dan wel?

Tot nu had ik begrepen dat het geheel uit afzonderlijke one liners zou worden opgebouwd. Koppen die elk op zich vragen en beelden zouden oproepen en wellicht elkaar onderling zouden  gaan versterken. Nu blijkt dat de afzonderlijke lines aan elkaar geknoopt worden tot grotere gehelen. Wat het resultaat zal worden is nog niet duidelijk maar de wending is wel verrassend.

Links staat nog altijd someone is looking for you. Rechts staat, op gelijke hoogte this is what we’re left with I wish you’d come back tomorrow. Geen samenhangende tekst en zeker zo, zonder interpunctie, een vreemde en enigszins loze constructie. De suggestie nú is dat het gat tussen beide delen nog gevuld gaat worden. Maar waarmee? En is het denkbaar dat die invulling wel voor een zinvolle, leesbare regel zal zorgen. Kan ik me eerlijk gezegd moeilijk voorstellen, maar dat neemt niet weg dat ik heel benieuwd ben naar wat het dan wel wordt.

Hoezeer de muurschriften ook het tegendeel suggereren, de buttons geven aan dat elke line apart staat. Hoe het een en het ander zich verhoudt moet dus nog blijken. Wellicht komt er een gelegenheid om het er nog eens met de kunstenaar over te hebben. Hoe dan ook, wordt vervolgd.

Antonis Pittas, t/m/ 25 juni in het Van Abbemuseum, Eindhoven.