We leven in een bezielde wereld. Alle wezens, dingen en verschijnselen zijn deel van een levende realiteit. Kleuren, vormen en materialen spreken rechtstreeks over de krachten en ideeën die hier in werkzaam zijn. Het is aan de kunst om dit te openbaren.
Welkom in de beeldwereld van Jennifer Tee.
Op de vloer liggen vier achthoekige wollen kleden. De kunstenaar vertelt over een collega met een breimachine die ze tijdens haar residentie vorig jaar in New York ontmoette. Over de kleuren die zijn aangebracht met een airbrush. Dat de kleden ook gebruikt worden voor performances. Hier zijn ze  zó neergelegd dat de restvormen ertussen sterren vormen. Het kleurverloop en het feit dat de punt waar de naden samenkomen uit het midden verschoven is, zorgen voor een dieptesuggestie.
Alles wat ze uitlegt is heel concreet. Precies zoals het werk is ontstaan veronderstel ik. Rechtstreeks vanuit de ervaring. Kijken, vastpakken, stap voor stap verder gaan, dichtbij je gevoel blijven, proberen de weg te volgen die het werk aanreikt, één zijn met het proces. Veel richting en samenhang hebben haar woorden niet, maar dat maakt niet uit. Waar heb je anders het werk voor? Neem de kleden, duidelijker kan haast niet.  Als object warm, nabij, tastbaar. Als beeld een tijdloze, oneindige ruimte waarin alle dingachtigheid weer oplost.

Rondom staan kegelvormige keramische objecten in de gedaante van kleurige, geglazuurde torens van gedraaide vormen op een cilindervormige sokkel. Enkele grote op de vloer, een hele verzameling kleinere op sokkels aan de wand. Ze zijn geordend in paren en voorzien van tekst. Bijvoorbeeld: links ‘Heart‘ en rechts ‘Ferment’. Of ook ‘Spirit’ en ‘Matter’. De verrassing is dat de kegels deksels zijn die je kunt optillen. Op de bodem van de cilinders vind je fel rode of blauwe kristallen en mineralen. Dit zijn dus echte potten, keramische verpakkingen. Zoals je die vroeger ook had voor zout, suiker en specerijen. Alleen dan met een wat andere inhoud.
In de begeleidende tentoonstellingstekst schrijft Laurie Cluitmans: Tee’s sculptures and installations hover between their concrete forms and the anticipation of a moment in which these forms could be activated, or animated in some kind of ritual meditation. Her artistic practice foregrounds the need for both opposition and balance, in order to make sense of the material world and the inner soul.

Jennifer Tee, Heart Ferment, galerie Fons Welters, tot 1 maart