Jens Wolf, drieënveertig is-t-ie intussen maar nog altijd een jonge en veelbelovende kunstenaar. Sinds een jaar of tien timmert hij aan de weg met abstract werk in de traditie van de minimale kunst van de jaren zestig en zeventig. De panelen doen met name denken aan grote namen als Kenneth Noland en Frank Stella, schilders die zochten naar een kunst met een optimale visuele impact en tegelijkertijd ontdaan van elke toegevoegde betekenis. Spannende, pure schilderkunst.

Ook voor Jens Wolf is dit het streven. Ook zijn werk is zuiver abstract en ook bij hem wordt elke vraag naar de betekenis overruled door de krachtige visuele werking.

Toch zijn er belangrijke verschillen.

Door in visie en taal rechtstreeks bij zijn voorgangers aan te sluiten maakt Jens Wolf duidelijk dat hij hun onderzoek wilt voortzetten. Echter, door op fundamentele punten van hen af te wijken betrekt hij ons bij het besef dat dit niet zomaar kan. Niet omdat het al gedaan is maar omdat wij niet meer geloven in de mogelijkheid van een pure kunst.

Dát is het punt: in de klassieke werken van Noland en Stella gaat het om visuele fenomenen an sich. Hoezeer ook ontdaan van alle toegevoegde betekenis, het blijft werk dat iets groots en zuivers verbeeldt.

Bij Jens Wolf kijken we naar de heel eigen manier waarop de kunstenaar deze zelfde fenomenen onderzoekt. Hij toont ze in hun relatieve werking, maakt ze daarmee menselijk en bevrijdt ze van alle aanspraken op universaliteit. Dat terwijl ze toch zichtbaar dezelfde blijven.

Je zou ook dit kunnen zeggen: Jens Wolf schildert de vraag naar de mogelijkheid van abstracte kunst en geeft deze daarmee een nieuw leven.

Werk van Jens Wolf is te zien en te koop bij Aschenbach & Hofland Galleries.