Afgelopen week was ik bij Galerie Fons Welters voor de tentoonstelling van Job Koelewijn: twee grote nieuwe reliëfs, Storyboard 1 en 2 en een tweede werk in de reeks Collage.
Ik kwam niet alleen als liefhebber maar ook als adviseur van kunstfonds Art21. Onlangs kochten we nog een groot werk van de kunstenaar, Vicks On Stainless Steel. Tijdens een bezoek aan zijn atelier hadden we al een eerste indruk gekregen van zijn nieuwste werken.

Als je op enige afstand goed kijkt herken je in Storyboard 1 een portret van Spinoza met daarvoor een slinger met klokken. De ‘jaarringen’ maken dat het beeld niet zo makkelijk leesbaar is. Zodra je dichterbij komt valt het zelfs helemaal weg. Wat je dan wel gaat zien is de constructie: tientallen grote prints die laag over laag op een aluminium drager geplakt zijn en waar een reeks concentrische cirkels uit is weggesneden.

De bijbehorende video, een zogenaamde stop-motion, doet verslag van het ontstaansproces. In hoog tempo zie je tientallen beelden voorbijkomen: foto’s van o.a. Samuel Beckett, Ludwig Wittgenstein en Krishnamurti, maar ook teksten en schema’s. Laag voor laag worden ze toegevoegd om vervolgens met de jaarringen te worden doorsneden. Drie losse prints met teksten maken deel uit van de tentoonstelling.
Al een aantal jaren houdt Job Koelewijn zich intensief bezig met belangrijke filosofische en kunsttheoretische teksten. Het gedachtengoed van Spinoza staat daarin voorop, met name diens Ethica. Werken als Nursery Piece en Vicks On Stainless Steel zijn hiervan het product. Sterke, zinnenprikkelende kunst die meteen binnenkomt en je uitnodigt om het bestaan met een nieuwe en frisse blik te bezien.
Deze laatste kwaliteit heeft het nieuwe werk zeker ook. Je bent meteen in de ban en hebt meteen ook het gevoel te begrijpen waar het over gaat. Over het bestaan van de mensheid dat zich ontwikkelt in de tijd, laag voor laag opgebouwd uit de gedachten en inzichten die grote geesten hebben voortgebracht. Over de Tijd zelf, niet zozeer als de ervaren tijd – die van de  gebeurtenissen en de feiten –  maar als de ruimte waarin bewustzijn gestalte krijgt. En waar we allen deel aan hebben.
Dat ik enige twijfel hou heeft te maken met hoe het werkt. Waar de eerdere werken zich onderscheidden door hun grote eenvoud en helderheid, voelt Storyboard wat moeizamer aan, zowel in concept als in uitvoering. Hoe indrukwekkend ook, het wil bij mij maar niet binnenkomen. Een gebrek aan visuele of beeldende impact? Teveel en te bedacht. Zoiets.

Job Koelewijn, Collage / Storyboard, Galerie Fons Welters, tot 12 januari