Eén van de meest genoemde oorzaken van de huidige crisis is dat we in het economische en politieke leven werken op basis van concepten die door de werkelijkheid zijn achterhaald. Die te simpel en eendimensionaal zijn om recht doen aan een wereld die zich niet meer langs één lijn, in één tempo of vanuit één centrum ontwikkelt.

Kunst is geen wetenschap of filosofie en het is niet haar taak om nieuwe concepten te ontwikkelen. Wat ze wel doet – en altijd al gedaan heeft – is reflecteren op bewustzijn, op de mentale conditie van de wereld. Door deze in beelden te vangen maakt ze haar tot object van beschouwing. 

Petting Zoo van Mike Kelley, in de zomer van 2007 een van de hoogtepunten op de grote sculptuurtentoonstelling van Münster, geeft een overtuigende proeve van de bijdrage die kunst aan het debat kan leveren. Verwarrend, fascinerend en actueel. 

We betreden een achthoekige ruimte waarin we verenigd zijn met filmbeelden van ruige woestijnlandschappen, een zoutpilaar in de gedaante van een vrouw en een aantal dieren dat hier zijn verblijf heeft. De moderne wereld, de Bijbelse mythe, het leven van het dier en de tijdloze ruimte van de woestijn vloeien samen in één intense en volledig nieuwe ervaring. Alle mogelijke suggesties van samenhangen en betekenissen worden opgeroepen maar niet ingevuld. Immers, de verbeelding is aan zet, en hoe!.