Michael Kirkham weet van geen wijken. Waar je zou denken dat hij intussen wel klaar zou zijn met zijn act op het slappe koord tussen kunst en seks, gooit hij er in zijn laatste doeken vrolijk nog een schep bovenop. Vergeleken met het monumentale schilderij dat Aschenbach & Hofland Galleries op de laatste Art Rotterdam toonde, The Functionaries genaamd, is het doek dat ik al eerder besprak, dat van de masturberende man, opeens een braaf kunstwerk geworden (zie Nogmaals Michael Kirkham). 

Wat bezielt de schilder? Is het zijn Engelse achtergrond? We mogen ons niet bezondigen aan stereotypen maar feit is dat een zekere preoccupatie met alles wat vunzig en verboden is de Engelsen niet vreemd is. Zal wel met een gemankeerd libido te maken hebben.

Maar dat levert toch geen kunst op, zou je zeggen? Nee, maar dat is ook het punt niet. Waar het wel om gaat is dat het onderwerp zó expliciet, zó herkenbaar is, dat het er eigenlijk niet meer toe doet. Het is alsof alle vragen met betrekking tot de al of niet verholen betekenis van kunst bij voorbaat overbodig zijn geworden en we het dus meteen kunnen gaan hebben over zaken die er wél toe doen. Maar ook van de andere kant gezien: het feit dat de schilder er blijkbaar op vertrouwt dat hij dwars door het onderwerp heen het werk als kunst in stand kan houden, is op zich al fascinerend.

Het blijft natuurlijk wel een ranzig schilderij en al kijkend bekruipt je toch telkens weer de vraag: moet dit nou? Is al die toewijding, al die aandacht niet een betere zaak waardig? Nee dus blijkbaar, althans niet volgens Michael Kirkham.

Een schilderij waar je niet zomaar mee klaar bent en ook dat is een kwaliteit die er toe doet.

Binnenkort ga ik naar Berlijn. Ik heb begrepen dat de schilder daar een atelier heeft en wie weet, kan ik een afspraak met hem regelen. Zou interessant kunnen zijn. Of misschien ook niet. Veel schilders geven als antwoord op de vraag naar de betekenis van hun werk: als ik dat wist had ik het niet hoeven schilderen. Het zou me niet verbazen als ook Kirkham met iets dergelijks kwam. En gelijk heeft-ie.