Een postbode die zelfbewust een plaats opeist in de geschiedenis en toch een eenvoudige jongen van het dorp blijft. Die, naar eigen zeggen, wil bewijzen dat ook een zoon van een boer geniaal kan zijn en dit waarmaakt met een kunstwerk waar hij 33 jaar in zijn eentje aan bouwt.

Ferdinand Cheval is er de beroemdste postbode ooit mee geworden. Wat zijn bouwwerk precies behelst laat zich moeilijk zeggen. Zelf noemde hij het Le Palais Idéal, maar meer dan een paleis is het een tempel. Het dient geen enkel praktisch doel en heeft een zuiver symbolische functie.

Misschien laat het zich het beste omschrijven als en kruising van een middeleeuwse kathedraal en een paviljoen van een wereldtentoonstelling. Als een typisch negentiende-eeuwse mix ook van geloofsijver en vooruitgangsidealisme waarin alles wat uit de schepping is voortgekomen in één groots visoen is samengevat.

Maar met dat alles is het in de eerste plaats de verwerkelijking van het persoonlijke bestaan van Ferdinand Cheval. De man die een grote honger naar erkenning koppelde aan een even grote toewijding aan het leven. Die alle mogelijke kennis verzamelde en  tegelijkertijd een ongeletterde bleef. En die juist dankzij het ontbreken van formele scholing kon uitgroeien tot een van de grote naïeve kunstenaars.

Net als veel andere negentiende-eeuwse uitingen lijkt ook zijn werk in korte tijd aan betekenis te hebben gewonnen. Het kosmopolitische perspectief, de ongebreidelde vermenging van onderwerpen en stijlen, het blijmoedig negeren van gezag, de behoefte aan exposure, het zijn allemaal ook thema’s die typisch zijn voor onze wereld.

Niet dat Le Facteur Cheval hier ook maar enigszins weet van gehad heeft. Waar het wel om gaat is dat hij als een van de eersten heeft laten zien wat het betekent om zelf betekenis te geven aan het bestaan.

Le Palais Idéal, Hauterives, Frankrijk