Entablement is een begrip uit de klassieke Griekse architectuur: het verwijst naar het balkwerk dat gedragen wordt door zuilen. Het is ook de titel van het grootste schilderij op de tentoonstelling van Roy Lichtenstein in Tate Modern. Een geschilderd reliëf van metopen en trigliefen op een doek van meer dan zes meter breed, in de typische stippel-techniek van de kunstenaar. Een echte Lichtenstein dus, uitgevoerd in de beeldtaal van moderne reclame en grafisch design. Maar dan wel toegepast op een motief dat ontleend is aan een tweeënhalf duizend jaar oude traditie. Met als resultaat een streng en abstract werk dat nou niet echt representatief is voor het oeuvre als geheel.
Het kunstwerk siert de ingang van de tentoonstelling: Lichtenstein, A Retrospective, staat eronder, verder niets. Heel sober en ingetogen. Vreemd, maar eigenlijk ook wel weer passend. Niets bereidt je voor op het feest van kleuren en vormen binnen. Maar aan de andere kant: het werk van Lichtenstein is inmiddels zó bekend dat iedereen wel weet wat hij kan verwachten. Wat je er vooral uit opmaakt is dat Lichtenstein hier als een klassieke meester wordt gepresenteerd. En daar zijn goede redenen voor. Vijftig jaar na zijn doorbraak geldt de schilder als een van de grootheden uit de kunstgeschiedenis. De schepper van een aantal werken die tot de canon van de kunst behoren.

Roy Lichtenstein, Whaam!, 1963

En die zijn nu allemaal verenigd. Whaam! uit 1963 is misschien wel de sterkste. Maar ook enkele andere uitvergrote striptekeningen mogen er zijn. Allemaal werken uit de vroege jaren zestig, uit de relatief korte periode dat de kunstenaar zich met de beeldtaal van de strips bezighield.
Als geen ander markeert hij de grote omslag in het verhaal van de naoorlogse kunst: het moment dat het verschil tussen high en low culture werd opgeheven. Het moment ook dat er een einde kwam aan het romantische ideaal van de kunstenaar die het helemaal uit zichzelf haalt. Lichtenstein liet zien dat juist dat wat niet authentiek is, wat bezit van iedereen is, oneindig rijk en interessant kan zijn. Hij deed dit door van beelden, ontleend aan de massacultuur, klassieke schilderijen te maken. Dát is wat de tentoonstelling in Londen laat zien.

Lichtenstein, A Retrospective, Tate Modern Londen, tot 27 mei