Op het gephotoshopte affiche lijkt het alsof hij in vol ornaat voor de gevel van het Gemeentemuseum poseert. Met enigszins bezwaarde blik kijkt de zelfbenoemde schildervorst vanuit Olympische hoogte naar het publiek dat zich aan zijn scheppingen komt vergapen.

De titel van de tentoonstelling – In ‘t God’lijk Licht – is ontleend aan een van de stichtelijke plaquettes die het museum sieren. Deze stammen nog van Berlage, de beroemde architect die het museum ontwierp als een Bildungsfort in een tijd waarin moderne kunst en religie nauw verweven waren. EER HET GOD’LIJKE LICHT IN D’OPENBARINGEN VAN DE KUNST staat hoog op de muur van de ingangshal.

Dit soort spiritualiteit is wel het laatste waar je bij Lüpertz aan denkt. Opgeblazen toestanden dus, met name van de kant van het museum.

Wat de schilder betreft moeten we hier anders naar kijken. Voor hem is grootspraak altijd al het handelsmerk geweest. En omdat hij deze ook tot een wezenlijk bestanddeel van zijn schilderkunst maakt, is daar weinig mis mee.

Zeventig is hij inmiddels en nog altijd regeert hij met vaste hand. Neem alleen al een laatste werk als Het oordeel van Paris. een ambitieus historiestuk uit 2010. Niet gehinderd door valse bescheidenheid plaatste de schilder zich hiermee op een lijn met de klassieke meesters. En terwijl hij laat zien dat hij zeker geen Picasso is – de schilder waarmee hij zichzelf graag vergelijkt – en dat het hem ook ontbreekt aan de bij dit genre passende scholing, overtuigt hij met een directheid en vitaliteit die alle bestaande normen meteen overbodig maken.

Wars van elke neiging tot behagen daagt hij uit tot nieuw kijken. Met werk dat even paradoxaal en weerbarstig als indringend is.

Overigens, ga niet naar Den Haag met de verwachting een groots overzicht te gaan zien. Daarvoor ontbreken er simpelweg te veel belangrijke werken. Maar er is meer dan genoeg. Zoals het zaaltje met ‘meesterwerken’ met o.a. het beroemde Schwartz, Rot, Gold I uit 1974. Dit laatste werk is er een uit de serie “Duitse motieven” waarin de schilder als een van de eersten de beladen geschiedenis van zijn land aan de orde stelt. Hij doet dit niet bepaald politiek correct maar wel heel overtuigend. Met een ‘fout’ doek dat prachtig geschilderd is en juist aan deze paradox zijn kracht ontleent. Kom daar maar eens om.

Markus Lüpertz, In ‘t God’lijk Licht, Gemeentemuseum Den Haag, tot 2 oktober