Vlak voor kerst stuurden ze me een mailtje met het verzoek aandacht te schenken aan hun project ‘unity through identity’ een ‘werk dat ontstaan is in NY in 2008 en dat inmiddels in 14 landen is uitgevoerd.’

Voor alle informatie en foto’s: www.ardvanderlinden.com

Mailtjes als deze krijg ik steeds vaker. De meeste laat ik, noodgedwongen, passeren.

Begin januari vond ik van dezelfde afzender, het kunstenaarsduo Roel en Martijn van der Linden een pakketje in mijn postbus.  Een zelfgemaakt, kartonnen cd-hoesje in de kleuren van de Duitse vlag.

Zoiets laat je niet ongeopend. En wat blijkt: de volgende stappen komen vanzelf. Je haalt de cd eruit, bekijkt het filmpje dat erop staat, en denkt: eigenlijk toch wel heel leuk.

Wat je ziet zijn allemaal mensen die, op alle mogelijke plaatsen in de wereld, bezig zijn hun nationale vlag op karton na te schilderen. Een beetje dun misschien, maar wel heel toegankelijk en aanstekelijk. Kunst voor iedereen, in dienst van een betere wereld. Waarom niet?

Het feit dat ik er nu een stukje aan wijd bewijst dat hun aanpak werkt. Maar nog los daarvan, interessant is vooral hoe de kunstenaars gebruik maken van internet.  Ze treden, buiten het officiële circuit van galeries en musea om, rechtstreeks in contact met hun publiek. Daarbij gaan ze, helemaal in de geest van de netwerkeconomie, niet uit van hun eigen artistieke aspiraties maar vragen ze zich af aan welke soort kunst het publiek behoefte zou kunnen hebben.

Ook in de kunst maakt een door het aanbod gestuurde economie van schaarste plaats voor een economie van overvloed, gestuurd door de vraag. Wat dat echt gaat betekenen moet nog blijken. Dat er daardoor veel gaat veranderen lijkt me hoe dan ook duidelijk..