Gisteravond met mijn vrienden van Oxart te gast bij Onomatopee, het Eindhovense podium voor jonge kunst. Prima eten, goed gezelschap en een levendig gesprek dat evenzeer gevoed werd door verschillen van mening als door gedeelde betrokkenheid.

Speciale gast was Yasser Ballemans, een jonge Brabantse kunstenaar van wiens ceramisch werk Onomatopee in februari een tentoonstelling opent.

Het onderwerp was uiteraard de kunst van nu. Eerst – we moesten nog kennis maken – meer algemeen over haar rol en betekenis. Maar al gauw ook over haar feitelijke functioneren in de specifieke maatschappelijke en politieke context van nu. In een wereld die in scherven is uiteen gevallen, is ook de kunst uiterst complex en gelaagd geworden. Niemand kan het geheel overzien en iedereen leeft in zijn eigen deel van de werkelijkheid.

Onomatopee – lees directeur Freek Lomme – doet dat op zijn manier. Op de website heet het dat de stichting “aims to question the parameters of our (designed) culture through research and presentations”. Waarom dat in het Engels moet en wat dan eigenlijk de doelgroep is? Ook die vragen kwamen aan de orde.

Allengs werd het duidelijk dat het Eindhovense kunstpodium het speelterrein is van de lokale artistieke incrowd, althans het jonge, maatschappelijk geëngageerde deel daarvan. Ze brengt kunstenaars, curatoren, critici samen die hun eigen taal spreken en weinig behoefte voelen om de deuren voor het grote publiek open te zetten.

Wordt dit laatste immers niet al genoeg bediend? Door de kunsthallen en grote musea met hun blockbusters, door de Biënnales en de kunstbeurzen met hun hypes. Moet er niet juist een dam worden opgeworpen tegen de alsmaar voortschrijdende vervlakking en commercialisering?

Tegen de stroom in werpt een stichting als Onomatopee of een museum als het Van Abbe zich op voor een kunst die tot kritische reflectie stemt, die het product is van serieuze analyse en oprechte betrokkenheid. Voor een kunst vooral ook die geen genoegen neemt met de rol van hofnar van het grote geld.

Te gek voor woorden toch dat de paar stuivers subsidie die hun werk de samenleving kost op dit moment de inzet zijn van zoveel politieke discussie?