Haar atelier is een behalve een fraaie ruimte ook een echte studio, een plaats van onderzoek en studie. Een tafel met boeken en stalen, een palet met panelen op de grond en enkele studies aan de muur. Alles duidelijk en helder, klaar voor gebruik.

Minimale kunst maar wel 100% hedendaags. Grootheden van de Minimal Art als Ad Reinhardt, Donald Judd en Robert Ryman mogen dan haar voorbeelden zijn, de ingetogen abstracte studies van Ine Vermee zijn wars van de ongenaakbaarheid die kleeft aan veel werk uit de klassieke periode van de beweging. Hoe scherp en helder geformuleerd ook, haar werk is meer proces dan product. Het suggereert de mogelijkheid van kunst als resultaat van een onderzoek.

Heel minimaal, maar ook gevoelig en veranderlijk. Zonder titel uit 2000 is een sterk voorbeeld: zeven vierkante doeken in zeven tinten wit, perfect in hoogglanslak uitgevoerd. Zich verbindend met het wit van de muur en inspelend op de variaties van het natuurlijke licht, worden ze een met de ruimte. Het resultaat is een kunstwerk dat evenveel wordt gedefinieerd door de omgeving als door zijn eigen inbreng. En dat is precies de kwaliteit waarmee Ine Vermee aan de minimale kunst een nieuwe en eigentijdse betekenis geeft.