Met de Biënnale nog vers in gedachte is het nieuwe seizoen van Art Update als vanzelf weer van start gegaan. Al die beelden, al die kunstenaars, de concentratie van kwaliteit vooral ook, je ontkomt er niet aan. Overigens, de Biënnale loopt nog tot een eind in november en zal – naast de eerste nieuwe tentoonstellingen van het najaar – uitgebreid aan de orde komen in de eerste Art Update-lezing in oktober.

Een prominente presentatie is die van het werk van Fiona Tan in het Nederlandse paviljoen, onder de titel Disorient, naar een nieuw videowerk waarin de kunstenaar reflecteert op het verleden van Venetië.

Beelden van overbevolkte steden, van volgepakte vrachtwagens over stoffige bergpassen, van Chinese soldaten die inslaan op opstandelingen in Tibet, bij dit alles een voice over waarin op intense, warme toon wordt voorgelezen uit de reisverslagen van Marco Polo. Beeld en tekst zijn slechts losjes met elkaar verbonden en scheppen elk hun eigen frame in tijd en ruimte. In de afstand hiertussen wordt de verbeelding van de toeschouwer geactiveerd. Pendelend tussen wat je ziet en wat je hoort wordt je opgenomen in een montage waarin heden en verleden, fictie en werkelijkheid, beleving en vastlegging nauwelijks nog van elkaar te scheiden zijn.

We kennen Fiona Tan vooral van de grote tentoonstelling zo’n vijf jaar geleden in Museum De Pont. Hier ook zijn tot 6 september drie van haar werken te zien waaronder Saint Sebastian de video-installatie uit 2001 waarmee de kunstenaar alom indruk maakte.

Sterke kunst waarin wat ver en vreemd is op indringende wijze tot een actuele en nieuwe ervaring wordt gemaakt, alsof de collectieve herinnering zich openstelt voor verandering en dialoog. Punt van twijfel was en blijft voor mij de beeldtaal zelf. Alles is waargenomen met een blik die zich maar al te graag verliest in het schilderachtige en het exotische. De urgentie van het statement komt daarmee in het geding. Soms staat schoonheid de waarheid in de weg.