Soms komt een aantal dingen samen en opent zich een heel nieuw perspectief. Zo ook een paar dagen geleden bij het lezen van een artikel in het laatste nummer van Parkett over de jonge kunstenaar Kerstin Brätsch.

Eerst was er Jeff Jarvis met What Would Google Do? Voor mij dé eye opener als het gaat over de fundamentele betekenis die informatietechnologie heeft voor de intermenselijke verhoudingen. En hoe dit op alle niveaus doorwerkt, in het maatschappelijke, economische én culturele leven.

Kort daarop volgden Eric Beinhocker’s analyse van de historische ontwikkeling van de economische wetenschap, The Origin of Wealth, en Macrowikinomics van Don Tapscott en Anthony D. Williams, waarvan ik het inleidende hoofdstuk las.

En nu dus dat artikel in Parkett, geschreven door Massimilano Gioni. Het gaat daarin  over een jonge schilder die in haar productie en presentatie allerlei wegen tegelijkertijd bewandelt. Gioni typeert haar werk als volgt:

Painting in the age of Wikipedia:

a surfeit of information,

maximum superficiality,

minimum knowledge – history as assemblage

Hij beschrijft de kunstenaar als een jonge nomade die zichzelf en haar werk beschouwt als een intergraal deel van een informatiecultuur waarin productie, verspreiding en consumptie van beelden niet of nauwelijks meer van elkaar te scheiden zijn. Ze neemt verschillende gedaantes tegelijk aan en vertaalt deze in schilderingen die het product zijn van een proces van continue mutaties en vermenigvuldigingen.

Alvast twee werken als proeve, beide geschilderd op papier. (Wordt vervolgd)