De titel, Peckhamian Mimic (‘nabootsing van Peckham’), verwijst naar het vermogen van sommige roofdieren om een prooi te misleiden door diens uiterlijke gedaante aan te nemen. Peckham, een Engelse bioloog beschreef het in de late negentiende eeuw, Folkert de Jong maakt het verschijnsel tot onderwerp van een van zijn recente installaties. Bij hem zijn de roofdieren de typische, androgyne figuren uit het Duitse cabaret van de jaren ’30: vrouwen die, gekleed als mannen, met donkere stem het publiek op prikkelende dubbelzinnigheden trakteren. Marlene Dietrich staat voor het oertype. Drie stuks zijn het in dit geval, klonen van één kleimodel, geraffineerd gevarieerd in houding en gebaar. Bij de enkele figuur staan vier Chesterfield-stoelen – of zijn het afgietsels? -, bij het duo ligt een aantal grote boomstammen van polyurethaan op de grond. Uit de schors bloedt felgekleurde hars.

Wie op zoek gaat naar een verdere duiding vindt allerlei aanknopingspunten: de stoelen vormen een swastika, de bomen lijken omgevallen zuilen. We staan voor een wereld in verval waarvan Folkert de Jong ons de valse schijn en uitgeholde symbolen aanreikt. Ook met dit werk dringt hij diep door in de duistere krochten van de collectieve ziel, ook hier staan we weer voor een groteske uitvergroting van het menselijke tekort.

Toch is er een groot verschil met veel andere, vooral ook vroegere werken. Waar deze je opnemen in een ware beeldorgie van complexe vormen en felle kleuren (zie ook Het maximalisme van Folkert De Jong) is Peckhamian Mimic opvallend ingetogen, verstild bijna. Ook zonder te overdonderen blijkt De Jong te kunnen boeien, en hoe! Alles ademt één sfeer, één intentie. Met de vloeiende lijnen, prachtig communicerende figuren en de fraai gebonden kleurstelling lijkt het wel alsof de beeldhouwer een ruimte geschilderd heeft, een gigantisch tableau in drie dimensies.

Behalve een meeslepend overzicht van een nu al indrukwekkend oeuvre is de tentoonstelling in het Groninger Museum ook een fraai exposé van een groeiproces. Zevenendertig is-t-ie nog maar en afgaande op de grote stappen die hij in een recent werk als  Peckhamian Mimic zet, nog volop in ontwikkeling. Alles wijst erop dat Folkert de Jong het in zich heeft om een van de echt groten te worden.