Ontworpen als Villa Suburbana, buiten de stadsmuren dus, maar allang deel van de historische stad, is het Palazzo del Te een van de hoofdattracties van Mantua. Groot en indrukwekkend, gaaf bewaard en alleen om die reden al één van de belangrijkste bouwwerken van de zestiende eeuw. Hét meesterwerk ook van Giulio Romano, de schilder-architect die hier zijn grote reputatie als maniërist vestigt met een gebouw dat mét alle kwaliteiten ook ronduit bizar is.

Maar daarom niet minder interessant, integendeel!

Het zware rusticawerk dat zich over de hele gevel uitstrekt, zuilen van onbewerkte, grove steen maar wel met fijn gekapte kapitelen, een meer dan uitbundige aankleding die een wandeling door het gebouw maken tot een reis door de meest opwindende pagina’s van de klassieke literatuur, uit alles spreekt een ongebreidelde scheppingsdrift.

En dan de Sala dei Cavalli, de centrale ceremoniële ruimte die opdrachtgever Federigo Gonzaga van meet af aan in gedachte had als het gedroomde decor voor officiële ontvangsten waarin hij zichzelf kon presenteren als de man die maar één passie kende: paarden. Niet zomaar paarden maar, speciaal gefokte, prachtig gelijnde en supersnelle racepaarden. Zo kostbaar en duur, zo geliefd en bekend dat ze een bijna vergoddelijkte status genoten.

Giulio Romano en zijn team ontwierpen een ruimte met een aantal staatsieportretten van de grootste sterren – stuk voor stuk beroemdheden die iedereen bij naam kende – tegen de achtergrond van strenge klassieke architectuur en in gezelschap van mythologische figuren. Alsof ze deel uitmaken van een sacra conversazione, een heilig gesprek waar wij als stervelingen van buiten gesloten zijn. Even bizar als fascinerend.