De werken hebben generieke titels als Mind Study, Working Table of Room with Unfired Clay Figures, de jaartallen erachter suggereren dat ze het product zijn van jaren arbeid, Dát, plus het gegeven dat ze allemaal min of meer onaf zijn maakt dat je eerder het gevoel hebt op een atelier dan in een museum rond te lopen. 

Bij het laatstgenoemde werk is dit ook heel expliciet het geval. Kijk naar de klodders klei en de barsten in de ogenschijnlijk nog natte beelden. De grond is vuil, links en rechts materialen en gereedschappen, in de hoek een groezelige campingstoel. Je ziet ’m zo zitten, Mark Manders die zijn werk onderbreekt om er een oordelende blik op te werpen.

En die blijkbaar heeft besloten dat het zo goed was.

Je benadert Room with Unfired Clay Figures via een gang van halftransparant plasticfolie, zó dun dat de beweging van je lichaam een zacht geruis teweeg brengt. Heel mooi, nog voordat je met het werk zelf aan de slag gaat ben je al helemaal getuned. Alles leeft, alles beweegt, de nog half liggende figuren worden levende wezens, vóór je ogen verschijnen ze in het hier en nu, wakker geroepen uit hun eeuwige slaap.

The Absence of Mark Manders, Bonnefantenmuseum Maastricht, tot 23 augustus