Navid Nuur (zie ook The Value of Void) en David Jablonowski (zie ook David Jablonowski vertelt) zijn jonge kunstenaars die de grote thema’s niet schuwen maar deze wel op een open en lichte manier presenteren. Iets dergelijks geldt ook voor Job Koelewijn. Niet meer zo heel erg jong maar uitgegroeid tot een grootheid die ons telkens weer bij de les houdt. Met kunst die inderdaad ook intellectueel gewicht koppelt aan verademende lichtheid. Soms zelfs letterlijk. Zijn Nursery Piece, afgelopen najaar gepresenteerd op The Temporary Stedelijk, waar trouwens ook Nuur en Jablonowsky te zien waren, is wat mij betreft een van de meest intrigerende werken van de laatste tijd.

Nog voordat je weet wat het is, heb je het al waargenomen. Niet via je ogen maar via je neus. Kunst die je kan ruiken!

Iedereen kent de suggestieve kracht van geur. Hele werelden kunnen er mee worden opgeroepen.  In een stap ben je terug bij je vroegste jeugd.

Wat je ruikt is eucalyptus, een kruid dat de luchtpijpen verwijdt. Job Koelewijn mengde het met het blauwe en groene zand waarmee hij zijn vloertekening maakte. Deze heeft, met zijn geometrische patronen, een bijna hallucinerende werking. Als vanzelf wordt je blik naar de zwarte gaten in het hart van de ronddraaiende cirkels gezogen.

Onder de zandtekening liggen vellen papier op de vloer gespreid. Het zijn pagina’s uit de Ethica van de grote Nederlandse filosoof Spinoza. In dit belangrijke werk van de vroege Verlichting bracht hij de grote vragen van het bestaan in één omvattend systeem samen volgens de geometrische methode. Misschien dat de patronen in de zandtekening ook daarnaar verwijzen.

Koelewijn maakte er een prachtige, lichte constructie van. Speciaal bedoeld voor de kinderkamer, zoals de titel suggereert.