Keetje Mans, For the Rhymes, 2011

Keetje Mans is halverwege de dertig, gevestigd in Maastricht en vorig jaar een van de winnaars van de Koninklijke Prijs voor de Schilderkunst. Het Bonnefantenmuseum toont een aantal van haar recente doeken in een van de kopzalen op de afdeling oude kunst. Ouderwetse schilderkunst? Misschien wel ja. Zeker als het om het vakmanschap gaat. Keetje Mans schildert met grote vaardigheid en een aanstekelijk genoegen. In olieverf op doek, met korte, droge penseelstreken. Heel trefzeker, sterk van kleur ook. En dan ook nog de romantische geur van lijnolie.

Keetje Mans, Through the Vineland, 2012

De inhoud is een heel ander verhaal. Die is typisch van deze tijd. Een remix van beelden waarmee de kunstenaar zich allerlei werelden toe-eigent. Die van volkscultuur en popmuziek, van reality-tv en soaps, van kunst en literatuur. Ver weg en dichtbij, een beetje exotisch, een beetje vintage, maar dat alles dan wel helemaal op de manier van Keetje Mans. Waar je bent of wat er gebeurt blijft gissen. Een meidenwereld, zoveel is duidelijk, maar verdere informatie ontbreekt.
Niet dat dit erg is, integendeel. Het mooie is juist dat er alle ruimte voor je eigen verbeelding blijft. Dit is wat goede schilderkunst kan, het schept zijn eigen werkelijkheid. Nog voordat je je hebt afgevraagd waar je precies naar kijkt ben je al overtuigd van de betekenis ervan. De rest kun je zelf invullen.
Zoals in het schilderij dat de titel van de tentoonstelling draagt: Through the Vineland. Twee meiden verenigd in een droom, zwevend in een ruimte van bloemen en planten. Het zijn de kleuren in de gezichten die het ‘m doen. En natuurlijk de vorm van het haar die als een grote cartouche de twee portretten omlijst en verbindt met de donkere vlekken van de wijnstruiken op de achtergrond.

Keetje Mans, Through the Vineland, Bonnefantenmuseum Maastricht, tot 28 april