Mijn vriend Gert, die ik veel te weinig zie, is vandaag zesenzeventig geworden. Hij is op de dag af zestien jaar ouder dan ik.
Van Annemie kreeg ik een exemplaar van Robert Crump’s Genesis. Prachtig boek, alleen al vanwege  de scènes van de Zondeval en de Verdrijving. Als je wil weten wat er ooit echt is fout gegaan moet je hier zijn. Die existentiële huiver op de gezichten van Adam en Eva! En dat nadat je eerder in het verhaal Eva als big girl in het paradijs hebt ontmoet. Geweldig tekenwerk! Niet voor niets is Crump met de originelen prominent aanwezig op de Biënnale van dit jaar.

Intussen schrijf ik over kunst. Onder andere over Broken Circle van Navid Nuur. Ook heel sterk. Kunst die helemaal van nu is maar evengoed van alle tijden.
Broken Circle bestaat uit een cirkel van neon die is opengebroken. De suggestie is dat het glas van het ontbrekende deel onder in de buis is terecht gekomen. Waar het zorgt voor een verhevigde lichtgloed.
Een heel helder maar ook dramatisch werk. Waar kijken we hier eigenlijk naar? Allerlei vragen en gedachten dringen zich op.
Allereerst is er het symbool van de cirkel. Uitgevoerd in neonlicht krijgt dit een nieuwe dimensie: het tijdloze beeld van de kosmos wordt verenigd met de technologie en de beeldtaal van onze wereld.
Dat de cirkel opengebroken is sluit hier mooi bij aan. Immers, als er iets is dat de wereld van nu kenmerkt, dan is het wel het feit dat het verbond is opgeheven.Maar kijken we hier niet ook naar de verbeelding van een algemeen idee? Hoe alles dat zich onderscheidt noodzakelijkerwijs een verstoring van de orde met zich meebrengt. En door dat te doen diezelfde orde zichtbaar maakt?

Joeki wordt van de zomer vijfenzestig. Onlangs is ze op haar Facebook-pagina begonnen met het publiceren van haar foto’s. Een van haar series heet Boring Views. Sterke foto’s, zonder enige opsmuk, vastgelegd zoals ze zich aandienden. # 23 is een van mijn favorieten.
Alles begint altijd weer opnieuw. De cirkel is nooit rond